Baina, bi labeez gainera, okindegia ere bazegoen. Okinak bi eginkizun zituen: batetik, bitartekari-lana egiten zuen nekazari batzuentzat (okina ehotze-lanaz eta ogia egiteko prozesu osoaz arduratzen zen), espeziean halako kantitate baten trukean; bestetik, saldu ere okinak egiten zuen: ereiten ez zutenei, bidaian ziren kanpotarrei edo herritarrei, urtearen erdian garia eskasten zitzaienei.
Okinari zera eskatzen zitzaion: ogia izan beharra duela beti, eta ezin duela ogiaren prezioa igan herriko zinegotziei parterik emon bage.